Koşar adım gittiği yerden yine koşar adım, koşarak kaçarak dönüyordu.
Hayat işte böyle bir şeydi.
Yatağın en kuytu, en sıcak, en esintisiz yerine der top olup yorganı başına çekip hayatın ışığından sesinden uzak yaşamak. Belki ölmek kıpırdamadan beynini dışarıda bırakmak.
Ağız dolusu küfür etmekten, sinirlenmekten, içinde kalmasından, her şeyi çıkaramamaktan, kusamamaktan kurtulmak.
Kokuları genize dolan yırtan genizi dişleyen çürümüşlük kokularını diz boyu kirli tezek bulaşığı yaşanmışlıkları irinli sohbetleri hepsini silmek, tertemiz etmek tozunu almak parlatmak hoh deyip yenilemek.
Özleyecek kadar uzak olmamak. Her şeyin yanında, içinde öylece kalmak. Koşar adım yaşanan hayatı koşar adım kaçar adım bitirmek.
