Epeydir ortada yoktun. Yüreğimde bir telaş. Birden yok olmak. Kafanda biraz karışıktı. Kapını çalıp soramazdım, sormadım. Kapın dediğim onun da nerede olduğunu bilmem o ayrı.
Nasılsın?
Gözlerinin rengini bilmem, soluğun nasıl kokar, tenin beyaz mı, yumuşak mı?
Dokunursun ara sıra hayatın içinden bir parmak bir merhaba.
Durgun bir bekleyiş bir merak arada kapı çaldı ben duymadım orada mı kapı aralayış.
Çölde bir damla su dokundu mu?
Bir serinleyiş bir damla bu kadar serinletir mi? Yürek bu serinler. Serin bir yel.
Senden bir şarkı beynimin bir köşesinde, senin olduğunu bilmediğin köşende orayı da bilmezsin. Ağacın tepesini burgaçlayan bir yel gibi serin yazın sıcağında.
Ne gülünç özledim demek.
Daha da kahkaha hak edeni bu kadar derin iz bırakanın. Epeydir ortada yoktun.
“Çay içer misin?”
