Kim bilir kaçıncı bininci saatiydi gecenin artık hiç sesinin kalmadığı zamanlarda tamam bu o diye gece sesiyle yüreğinin hoplayışı.
“Beklemek Cehennemdir” demişti Shakespeare.
Gelmeyecek olanı beklemek taa cehennemin dibimi?
“Git cehennemin dibine kadar git”, “Cehennemin dibine kadar yolun var” diyerek gönderdiklerin, gidenler gelmeyecek olanlar, gelemeyecek gibi gidenler dönmeyecek gibi.
Dönüş yolunda Andersen çörekleri dönüş yolu işareti olanlar çörekleri kuşlar yediğinden artık hiç dönemeyecek olanlar, dönemeyenler.
Kör olmuş martı olanlar göğe doğru uçanlar, bataklığı çiçek bahçesi sana arılar. Bu dünyadan senin dünyandan, senden önce senden vaz geçmiş olanlar.
Beklemek böyle bir cehennem midir? Gelecek gelmeyeceği beklemek.
Olmayacak olanı beklemek bir umut o bile yok öyle.
Artık şimdilerde göçmüşlüğünün süresi dolmuş yerleşik olmuş oralı.
İçinde deniz var mı? İçinde mavi var mı? Mavi bir deniz en koyusundan mavinin.
Dokunmayın bekleyişe Ruha rüyaya umuda. Öyle bırakın beklesin kalsın bir taş heykel olsun uyudu uyanmadı olsun ruhu bekler kalsın başında sen görmemezlikten gel.
