“Bu ağlayışım güçsüzlük olarak algılanmasın”
Bir yerlerde buna benzer ya da bu kelimelerle söylenmiş cümleyi duyuyorsunuz.
Güçsüzlük olarak algılanmasın. Algılansın. Yetmez güçsüz ol gerçekten. Güç dediğin ne?
İnsan olmak bir filden bir aslandan bir karıncadan bir akrepten farklı olmak, gücün kadar güçsüz olmayı düşüncenin gücünün fiziksel gücünü içsel gücünü yok etmesi olmasıdır.
Güç kendi yavrusunu öldürmek, kendi yavrusunu ezmek bile olabildiği için içinde güçsüzlükle dengeleyecek düşünce köpükleri olmaz ise sadece kırmayı dökmeyi öldürmeyi yok etmeyi sağlayan bir olgu olarak kalır.
“Ağlamak”
Ağlamak güzeldir, çok güzeldir, çok insandır, çok insancıldır, çok insancıllıktır. O yüzden ağlayış bir güçsüzlük olarak algılanır korkusu nasıl beyne kazılmış nasıl çirkin nasıl hayvana iten hayvanlığa götüren bir algı çürütmesidir.
“Ağlıyorum güçsüzüm” bu cümlenin güzelliğini anlayabilmek güçsüzlüğün bir insan olanın olmanın özelliği olduğunu bilmek insan olabilmek.
İnsan olabildiğinin bilinmesinden korkmak.
