“Unutulmuyor. Kezzap içmiş gibi yaka yaka. Tüm organlarını parçalayarak delmiş gibi. Ama bir şey olmuyor. Değişmiyor”.
Bir yazımın dibine böyle bir not düşmüştü Antiikaos aynen aldım kusura bakmasın.
Nasıl nerelerde ne yaşadığınız benzer ya öyle hep bir parçalanış.
Korkuyorum. Ne den değil her şeyden. İçine akıl karışmış, karışmamış yaşanmış yaşanacak yaşanır mılardan. Yaşamaktan, yeni olacaklardan, yeni duyacaklarımdan, göreceklerimden.
“Belki dönmem dönemem beş dakika bekle git“. Beş dakika bile bekleme patlar matlar hemen git gelemem gelmem gelsem bile bulamam zaten gelsem bile gelen ben olmayacak.
Bir yerime pipet sokup beni emiyorlar höpürdete höpürdete deniyorlar beni bitti mi?
Yeni baştan içinde ben olana açtıkları savaştan kezzaplı saldırılardan sol yanım epey hasarlı gitti gidecek.
Ağzımda sunturlu nereye ne kadar gider ağız dolusu.
Biliyorum kezzap gibi yakıyor geriye bir çürümüşlük o kadar. Bekleme git beş dakika bile gelsem de gelen ben değilim.
