Afrika’ nın en güney ucu Ümit burnunun doğusu uçsuz bucaksız bir kum sahili. Denizinde bir kargaşa olduğundan her halde kıyıda gemi iskeletleriyle dolu. Adı da oradan geliyor.
Orca’lar denizlerin canavarı yılın belli bir zamanı geliyorlar bu denize. Sardalya sürüleri de aynı zamanlarda buradalar. Orca’lar sistemli saldırılarla sardalya sürülerini güder gibi yönlendirip parçalayıp bölüp sürüyü haşat edip yok ediyorlar.
Biraz kuzeyinde antilop sürülerini bekliyor timsahlar. Nehirleri geçecek sürüleri. Ve sürüler saati şaşmayan tren misali tam vaktinde geliyorlar timsahların bekledikleri boyunlarına peçetelerini bağladıkları sürüden ne istiyorlarsa belki fazlası bile alıyor bekliyorlar.
Aslanlar Afrika sığırlarını bekliyorlar, sürüyü dağıtıp parçalayıp yalnız kalan sürünün verdiği bir anlamda alıyorlar istediklerini.
Alınganlık göstermeyin. Paris te mum yakan dua eden, anan insanlar bir panik her biri bir yere koşanlar panik. Bir adam yaktığı mumun bitmesini mi, ettiği duayı tamamlamayı mı? Kıpırdamıyor. Neyse ki yanlış, korkulacak bir şey yok.
Adama mı özendim ne?
Sardalyalar saatlerine bakıp “Beyler acele edin geç kaldık” sesleriyle hızlandıklarından mı?
Antiloplar ”İlerleyelim beklemeyelim geç kalıyoruz biraz daha çabuk” uyarısına mı? “Aslanlara dikkat aval aval bakmayın kaçın” uyarısıyla geceye başlayan Afrika sığırı sürüsü mü?
Amigdala taşacak şekilde dolu. Tık desen yer yok. Korku dolu.
Sardalya sürüsü kıvırtmalarında bir hayat.
