Kuşlar gitmiş ağaçlar sessiz. Anladım gitmişsin. Renkleri kaçmış bütün pasteller ortalıkta soluklar. Seslerin bile rengi neşesi.
Kapat gözleri kokusu, kokun yok soluk çoktan kokundan ayrı yok.
Gözleri kapat. Rengi de sesi de neşesi de sen de yoksun. Gitmemiş gibi yap omuzuma dokun yok.
Gitmişsin.
Şehir yabancılaşmış eller gibi duruyor.
Ne söylenmişler akılda ne olmuşlar olmuşa benziyor. El sürülmemiş gibi vedası bile olmayan bir gitmişlik, olmamışlığa kalmış her şey eller hep boşmuş boş kalmış yüreklerde öyle.
Kalemlerin çok çiziktiremediği yokluklar bunlar. Varı göster parmağınla yokluğu anlatabileceksen. Yok de. Ne eksik ? Ne yok? Anlat. Varken her şekilde.
Kokusu Yok.
Ne kokuyordu ki? Hiçbir şeye benzemiyordu kokusu. Hiçbir şeye benzemeyeni. Yaz. Çiz. Anlat. Varken her şekilde.
Kokusu Yok.
Ne kokuyordu ki? Hiçbir şeye benzemiyordu kokusu. Hiçbir şeye benzemeyeni. Yaz. Çiz. Yokluğu çizebilirsen burada işte tam buradaydı. Şimdi yok Gel bir de yüreğe anlat.
