Kristaldir hepimizin hayatı, aldığımız ışığı kırarız binlerce parçaya ayırırız, içine bizim bildiğimize özel renklerimizi koyar ışıldarız. Kimsenin özel şuna kötülük yapayım merakı yoktur. Bu meraka sahip kişileri de hasta olarak kabul ettiğimizden bunu söyledim.
Kötülük nasıl yapılır? Az önce söylediğim gibi kafayı yersiniz. Kafayı yemediyseniz birilerinin sizi aşırı tahrik edip sizi insanlığın dışına davet etme işini üstlenip sizi yönlendirmesi ile olur. O da olmaz olmadı derseniz çıkarlarınıza büyük olmasa da saldırı olduğu teşhisi koymuşsunuzdur. Birileriyle çıkar çatışmalarına başladıysanız kimin kötülüğü yapacağı kavgada yumruk sayılmaz esasına göre belirlenir. Son olarak satın alınırsınız. Öyle gelip kaç parasın denmez öyle satılmazsın tabii. Senin gönlünü koyduğun çıkarlar önüne konur. Dayanamazsın masaya oturursun.
Kötülük üretmenin bu kadar zor olduğu halde nasıl kötülüğün bu kadar sıklıkla ortaya çıkmasının sebebi nedir?
Bu az önce saydığım durumlara, özellikle çıkarlarla ilgili saydıklarımın düşmanlık ve mağduriyet algısı çok yüksek oluyor. O duruma yaptığımız yorumların tarafsız olması gibi bir durum olmadığı gibi empati ile ilgili de bu durumlarda ilişki üretmek o kadar kolay olmuyor. Bu da insan olmanın bir şartı olarak kabul görüyor olabilir. Doğa açlık veya yavru, gelecek, geleceğin üreme ile ilgili kısmı olmadığında kötülük üretmiyor. Kavga etmiyor. Sorun olarak bile görmüyor. O yüzden insan olmanın bir şartı dedim. Ne dersiniz kötülük üretmeme üzerine biraz kafa yorsak, biraz çalışsak bu üretimi biraz azaltabilirmiyiz?
