Çok hoş insanlarız. Çok demokratiğiz, herkesi dinleyen bir milletiz, sanatçılara, eğitimcilere, öğrencilere ve söylediklerine büyük önem veririz. Ama işimize gelirse.
Dün yaşananlar, bugün olanlar, yarın yaşanacaklar…
O çok değer verilen sanatçılar dinlendi ama keyfilerince.
Gençler dinlendi ideoloji kavramını bilmeyen ya da onların her dediğine tamam diyen, dertleri eğitim değil kafalarındaki nesne olan.
Eğitmen denilen insanlar dinlendi o kadar diplomanın aslında bir şey ifade etmediğini, hala at gözlükleriyle dolaşabileceğinin ayaklı kanıtı.
Hep %50 olanlar dinlendi. Bir tek onları anlayabildiler çünkü.
Ama o %50’nin de bir kısmı uyandı artık geçmişte savunduklarından vazgeçtiler. Anladılar ki savundukları şeyleri onlar savunuyorlar, başka yerlere çekiyorlar. Onlar da çıktı sokağa. Artık dinlediklerini tutamaz oldu. Vazgeçti onlardan da, çapulcu oldular onlar da.
Dinledikleri de gittiğinde bu sefer başkalarına yöneldi. Bu sefer konuyla ilgili bilgisi olmayanlara koştu. Bu insanlar sanatçı, mimar veya öğrenciydi ama ne kadar fikirleri vardı ki gerçekten?
Bitti artık bunlar da insanlar konunun gerçekten konuşulmasını istedi. Taksim Platformu gitti dün konuşmaya. Sonuç tam olarak belli değil ama gene duyulmak istenenler duyuldu bence. Gene gerçekten dinlenemediler veya dinleyemediler. Polis de anlayamadı zaten. Onlara kimse anlatmadığı için hiç anlayamayacakları için. Bir fikir var hepsinin kafasında başka şeylere yer bırakmıyor.
Bu zihni değiştirmek gerek artık. Onlara karşı olanların marjinal olmaları gerekmediğini , sadece onlar gibi düşünmediklerini anlatmak lazım onlara. Karşısındaki her insan kötü değildir. Ama hep karşısındaki suçlayan insan da bir şeyler vardır mutlaka. Derler ya fikrin neyse zikrin odur diye keşke bunların da öyle olabilseydi.
Yazan: 95’li
