Uzayı anlatırlar yamru yumru bir yerlerde patates kılıklı birikmişlikler. Hesap kitap yapıp böyle olmalı diyorlar yüksek en yüksek matematikçiler. Ben yüksekten korkarım.
Hayat yamru yumru bir şeydir, düz hiç değildir.
İçi boş Pazartesi’ler, gidilmesi gereken işler, okullar, dahası yatılması uyunması gereken hem de ne güzel olur beş dakika daha diye diye yataklar, Perşembe’ler Cuma’yı bekleyerek Cuma’lar hafta bitti son iş günü, yatakta geçmesi planlanan Cumartesi’ ler beni uyandıranın vay haline fark etmez.
Cumartesi geceleri şunu yapacağız, bunu yapacağız, bununla buluşacağız, bunlar gelecek yat zıbar uyu en son o olur tv karşısı yatış, yavaş uyandırılmadan uykunun ensesine yapışılmış kaçmasın, tek göz arada açılarak yatağa gidiş süzülüş Rrrrr.
Pazar Günaydın, GÜNAYDIN. Hangisi olursa fısıltılı, bağırarak, içi gülümsemeyle doldurulmuş, içi boş öylesine, kahvaltıda ne var?
Dolu dolu yaşanmış, saatler, boş yaşanmış günler aylar yıllar.
Hayat yamru yumru bir şeydir. Pazardan alınan patates bile daha düz. Üstünde karınca gezen bahçe hortumu belki içine girince yuvarlak dolaşırken bir düzlük.Hayatın boyutlarını bilmeden hele yamru yumruluğunu kabul etmeden yaşamak patates gibi bir hayatı hem de seçemeden.
Bir anda gözlükler çıkıyor pembe, kapkara siyah, yeşilimtrak, bulanık bilmem kaç numara.
Çıkıyor gözlükler boyutların içinde bir hayatta bir yerde göz göze geliniveriyor.
* Dr. Who bana yardım eder misin?
* Gözlükleri çabuk geri tak.
Hayatımın en güzel saati gözlükleri takmadan say, on beş, otuz beş hep beşli olmasın.
En kötü günü beş yüz, bin, yetmiş beş, beş.
Tak gözlükleri çabuk, tak işte. Ne renkse öyle bak hayata, içinde ne var? Nasıl? Elinde ne var? Ne kaçtı? Ne kaldı?
