Kadın gece boyu o eski konuşmayı düşündü. Kafasında kelimeler pek kalmamıştı önemi de yoktu bugün. Konuşulduğunda yaşandığında daha doğru söylenişle, önemli olmadığı o gün bile belliydi, bir şeyler anlatılıyordu ama. Nasıldı?
Zamanın oku tek yönlüdür. Yarına gidilebilir. Yarın, az sonra, daha sonra. Adam onu anlatıyordu. Geleceği, önce biraz sonrayı anlatıyor. Geleceğin kurulacak kağıttan köşklerini, kulelerini sağlam yıkılması imkansız olunca oldu gibi anlatıyor.
Kadın bir yerlerde bir şeylerin eksik olduğunu, kirişlerin, kolonların olmadığı bir bina anlıyor anlatılandan. Bir şeyler eksik, demirsiz kumdan bir kule kağıttan rüzgara bile dayanıksız. Dinliyor yine de kesmeden sormadan bir masal bile olamayan geleceği.
Bir an düşündü. Yoktu içinde anlatılanın adam da yoktu ve adam bunu bilmiyordu. Adamın yok olacağı belliydi. Yıkamadığı kaleleri, sarayları, yolları, gidemediği özlediği şehirleri içemediği kahveleri, yiyemediği yiyecekleri olan kurulmamış sofraları vardı. Daha ona gelmeden yakamamıştı gemilerini, bir yerlerde bir kıyı da alıp götürmeyi bekliyordu.
Ve zaman geçmişi taşıyordu adamın gözlerin de. Geçmiş ağır geliyordu.
Yorganı tepesine kadar çekti Geceye saklanmak en iyisiydi.
