Gitmeden yok olmadan şimdilerde ölmüştür demeden binlerce yıl önce. Masalsı olsun. Soğuk karlı bir kış günü. Neşenin dibine vurduğu gecelerden birinde. Mahzunlaşıp anlatmıştı ölümünü. O kadar uzaktı ki. Gülerek içine cıvığından şakalar katarak, sulandırarak çarpıtarak hiç gelmeyecekmiş gibi. Yalnızlığını yalnız öleceğini. Korkudan gülünür ya, öyle gülüyordu. Hep korkmuştu yalnızlıktan yalnız […]
Post Tagged with: "yalnızlık"
Kulağında bir Latin müziği sabahın en cincikli saati bahçede kuşlar cincikli olmanın sesi. “Yatağını toplasaydın be çocuk”. Her sabah aynı terane. Nereden buldun bu kelimeyi? “Askerden kalmış olmalı topçu marşından” Sabahın bu olmamış saatlerinin daha hamı saatler elinden alıp kaçacaklarmış gibi nefes çekişler sigaradan. Dumanları o sıralar “özle beni bye“ […]
Aradan yıllar geçince yalnızlığını yanına alıp karşısına geçip belki, kadehsiz şişeden tokuşturup sohbeti hatırlayınca hüzünlenip biraz da ucunu kaçırınca bakacağın bir fotoğraf olmalı, yırtık uçları biraz sararmış siyah beyaz gözü ne renkti.Güzelmiydi? Kahve kalbine kötü mü geliyor olsun aksi insan ol bir de falına baktır, kimse yok ya yalnızlığın çıkar […]
Gitmeden çok önceleri, gidersen ayrılırsan eğer diye başlayıp söylemiştim. Dinlemek istememiş, yadırgamıştın, direnmiştin. – “Ankara‘dan ayrılmak kolaydır. Binersin trene, otobüse, uçağa atlarsın aracına basar gidersin. Ankara arkandan gülümser, güle güle der arkandan, döneceğini düşünür, nasıl olsa benim, nasıl olsa gelir döner der. Sonra başka şehirlerle onunla bile yapmadığını yaptığını duyar, […]
“Yalnızlık benim için değil” derdi, Yakıştıramazdı uzak olmayı kimselerden kendini, ömrünün her hangi bir yerinde uzakların çok yakın olmasına alıştığı yaşadığı hiç olmamıştı. Biliyordu yalnızlığı ağırlığını, acıtıcılığını. Kötü niyetle dolu kalbi olanların, kötü gözlü, kötü bakışlı kaşları çatık, çirkin suratsız kalp taşıyanların, nasıl hesapçı küçük kırıntılı ölçüle biçile sinsi zımpara […]
