Kuruyemiş alır gibi. Huzur alayım biraz, biraz umut, az bir şey mutluluk bolca sağlık varsa biraz da sessizlik. Olmaz ya olsun. Düşlerden bir dükkan öyle say. “Unutmaya gidiyorum salıya.” Ulu orta her zaman yapılan normal bir şey gibi yapılagelen alışılmış bir şey gibi. Unutmaya gidiyormuş. Hatırlamaya dese öyle söylese içinde […]
Post Tagged with: "unutmak"
“Kimsiniz adınızı bile bilmiyorum?” “Adın ne önemi var? Beni ne diye hatırlıyorsanız o, bu sabah size günaydın diyen”. “Yarın dün sabah mı olacak?” “Belki de” Belki de öyle oldu. Bu sabah ne yapacaktı? Her sabah ne yapıyorsa onu, her akşam nasıl yattıysa neyle sabah neyle kalktıysa . Bu sabah bir […]
Hatırlayın diye konu olmamışlardı. Hatırlamayın. Yağmura direnerek gidileni, unutulmuşlukları. Susardı, konuşsa bile. Birlikte topladıkları dokunulmuşluklar, anlatılmamışlıklar, inanmamışlıklar, duyulmamışlıklar çuvallar dolusu. Eylül müydü başlamadıkları? Saat 12.Günü bitiren mi? Ortadan bölen çok sıcak. Rüzgar var. Gün gri boyası kaçmış bütün renkler bir kovaya sonra güne. Zarif onca beklemenin Zarife gözleriyle gülümsedi. Sadece […]
Sakin olurdu her zaman, bugün değil. Bir şeyler anlatacak kızmış neden onu anlatacak. Başlamak için sakinleşmeyi kelimeleri bulmayı daha doğru olanlarını yine de başlıyor. – “Hiç unutmam” diyor ama. Hiçbir şeyi hatırlamıyor, bazen beni badanacı bazen camcı bazen bakkalın çırağı zannediyor. Zeki Müren onun için şarkı söylemiş İzmir fuarında . […]
Tezer Özlü kelimelerin nasıl az can yakacağından dem vurmuyordu, kurşun sayıyordu, can yakar diyordu. Yara açar, kanar üstüne ne basarsan bas, ne kapatırsan. Unutulmamışlardan, unutulamayanlardan dediği gibi geçmişi düzeltmek. El yordamı kırışıklığını almak, ütülü gibi olmasa da düzgün televizyon örtüsü düzeltmesi annenin çay koymaya giderken. Çay içer misin? Kimseden bir […]
