Kırdıysam Affola

Gözde ki çapağa , dilde ki yılana, kovukta ki bala, uçan kuşa, toprağa kuma çamura dönüşecek olmayı da düşlemeli insan sonunda bunların biri birkaçı olmayı da daha da derini belki de toprağa yeni düşmüş bırakılmış dumanı üstünde tezeğe daha adı bile konmamış üstüne sinekler üşüşmemişlik detayına da bakılmamış.

Yaralamayı ne de çok severdi severdin severdi diliyle eliyle aklıyla neşterini inceden değil kabaca biraz da korkak alıştırılmamış güvenle biraz daha derin biraz daha kanatıcı iz bırakıcı. Kumlara çizilse izi az sonra ulaşacak ilk dalgayla olmadı uzun ömürlü en zor fırtına da rüzgardan da yardım alıp silinecek sanılan oysa kayaya özensiz çizikleştirilmiş eski çağlardan ulaşmış saygınlığı olan göster izini yaranın bak burada bende de var.

Sonra bir şarkıda yalnız kalmasın bir nota bütün şarkılarda aynı tınıyla buradayım hatırlatması. Ağaç taş kum olmayı çizilip bırakılan bir resmin kalemi pasteli fırçası olup bıçağı neşteri olup ortalığı dağıtıp saklamak gölgelemek görünmezliğini içinde her ne varsa birkaç metre ayrılıp çıkıp dışına bakıp ardındakini altındakini görmeğe anlamaya çalışıp yorumlamak.

Kırdıysam affola pişkinliği bende ki.

1 Yorum
  1. Elinize emeginize saglik Ali Bey.

Yorum Bırak

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

*

code