Dünya ekonomisi doksanlarda kendine aynada şöyle bir baktı. Kapitalist takılan midesini bir yokladı. Şekeri yüksek hastaların doymayan yedikçe daha acıkan açlık çeken hali gibi bir açlık çeken bir hali var gibiydi. Açlık çekiyordu garip bir şekilde yedikçe.
Daha vahşi olmaya karar verdi gözü döndü zaten dönüktü gözü biraz daha kaydı.
Geceleri buzdolabına dadanan saldıran bir halde yine de doymayan küçük yalanlar küçük tırtıklamalar sonra hamutuyla tepsisiyle tenceresiyle bu kararla büyüyen başka düzenler. Büyük yalanlar sınırsız planlar Saddam’ın olmayan nükleer kimyasal silahları gibi yeni yepyeni paylaşma kemirme sömürme düzenleri kuruldu o paylaşma düzenlerine kirli alabildiğince kirli çamurlu ilişkiler hakim oldu.
İki binler bunların kurulması işlemesi yağlanması kötü dişlilerin çarkların hızının artırılması iyi olan iyiye giden bütün yolların tıkanması kirletilmesi yok edilmesi kurulan kurumların birlikteliklerin göze batmaz hale getirilmesi yılları oldu.
Bu paylaşımlar öyle akıla gelmez akıl almaz birlikteliklere evliliklere bağlı hale geldi ki evlilik şirketlerin kurumların içinde en gizli en mahrem bilgilerin yer aldığı anlamıyla.
Dünyada üç beş kişinin dünyanın kalanı kadar büyüklüğün sahibi olduğu hallere ulaşıldı. Burada vahşiliğinin en yükseğe erişiliyor. Hasta eden öldüren aç bırakan kıran sadece sayıların var olduğu sadece sayılara tapılan her türlü güzel asil duyguyu anlamı kullanıp sadece sömürmek üzere kurulan bir makine olmak üzere yapılanıyor neredeyse sonuna geldi. Hizmet eden bu işi yapılandıranlar ise küçük birer lokmaya karın tokluğuna bile değil.
