Çocukluk gençlik okul yılları hep bir demokresi kılıcı tepede. Hep çiftdikiş tedirginliği.
Şimdilerde bilinmez şimdikiler bilmez sınıfta kalmak tekrarlamak hatta iki kez olmadı okuldan atılmak. Daha ilk okul birden lise son sınıfa kadar devamsızlıkta keskin takipte o da ayrı. Her şey zor çok zordu gazeteler sonradan cilt cilt verdiler ansiklopediler bile ulaşılamayacak halde.
Eğitimin öğretimin töleransı hemen hiç yoktu öğreneceksin hem de iyi iyide eğitileceksin yemek yemeyi peçete çatal kaşık tutmayı bakmayın dalga geçenlere oturup kalkmayı yürümeyi herşeyi.
Öğretmen taktı. Bu sene böyle gelecek senede mi?
Öğrenciler öğretmenler müdürler o zamanlar gelen müfettişler hepsi görevlerinin gereği neyse onu yapacaklar yaparlardı. Bakmayın hababam sınıfında ki müfettişe müfettişler geldiğinde neredeyse sorguya çekilirdik ben yaşadım bire bir lise dahil hemen her yıl müfettiş gördüm sınıfa girdi sorular sordu ders dinledi. Çift dikiş ikmal hepsi tedirgin ederdi bir gayret.
Şimdiki çocuklar… harika.
Kayakla atlamada dört tepe turnuvası yeni yılın ilk ayında Avustralya açık tenis turnuvası elli güne kadar kış olimpiyatları, biatlon dünya kupası.
Beyin hep aynı şeylerle uğraştı mı orası şişiyor kan topluyor ödem yapıyor lafı değiştirmek başka kanala gitmek beyinde ki kanın yerini değiştirmek kafayı takmamak.
İşte tam da ondan.
