Bir Afrika sabahı. Çita yavrularının haraketlendiği saatler. Anne çıta bir taraftan yavrularını gözlerken bir yandan biraz ilerisinde dolaşan antiloplardan bir yavruyu kapma, günün menüsünü yapma telaşında. Sıcak saatlere az kaldığı belli. Aslanlar daha ortaya çıkmamış.
Nereden mi biliyorum..?
Koymuşum kahve mi, geçmişim bilgisayarın başına, açmışım kamera onmuş bir Afrika bozkırı Cam. Onlar yiyecek telaşında, yavru büyütme telaşında ben evimde rahat onları seyrediyorum.
Dünya Küçük
Haaa. Bilmiyorum. Vizontele filminde Cem Yılmaz’ın sorduğu gibi.
– Onlarda bizi görüyormu?
Şaka bir yana gerçekten bütün dünyayı gözlerimizle an ve an görebilmek.
Tırsi de dün gece -32 dereceydi. Üşüdüm mü? Yooo.
Tırsi neresi?
Rusya’nın kuzeyinde Kuzey buz denizine kıyısı olan bir kent.
Oradan bana ne?
Deminden beri anlatıyorum.
Dünya küçüldü.
Ben onların evinde, onlarda benim…
Daha da gelişecek bu durum bence.Onları da hissedebileceğimiz günler gelecek gibi.