Başkasının kederinden üzüntüsünden acı çekiyor olmasından zevk duymak. Sadistlikle pek karıştırmayın. Ayrı bir şey. Dilimizde pek karşılığı yok gibi. Karışır mı sadistlikle tam karışmaz ayrı bir şey. Almanca karşılığı var Schadenfreude.
Başkalarının üzüntüsünden beslenen bir ruh hali.
Bu günler o günler gibi. Sokaklar alabildiğine keder ve hüzün dolu. Birileri yolda yürütmüyor. Yolda yürüyemiyor birileri tarafından çekiştiriliyorsunuz. Tutup çekmeseler de bir yerlere baktırılıyorsunuz bir mızıltıyla bir sesle hüzünlü manzaralar. Elinizde beyaz baston olsa kokusu genzinizi yırtıyor yırtacak yakıyor. Televizyon programları raiting savaşlarını buna benzer açlığa ağlamaya primle yapıyorlar.
Bir yerlerde bir şeyler yanlış olmalı.
Bir şeylerin sonuna takılınıp kalınıyor. Başkalarının sonuna. Kim gitti?
Sonradan öğrenmek bile yetmiyor az sonra. Hemen anında gece yarısını çok geçe.
Bir şeyler daha farklı olmalıydı gibi geliyor.
Çağımızın vebası gibi düşünüyorum. Maalesef çok sık gözlemliyorum bu durumu. Bir çok insan başkasının mutsuzluğu ile besleniyormuş gibi geliyor. :-((
Dünyanın nüfüsunu durduran zamanlarda olduğu kadar yaygın bir veba bu. Öyle etkili öyle yaygın.